augustus 2017 • Winnaars
De zenuwslopende weg van Feyenoord naar de laatste Europese prijs
Of je het nu leuk vindt of niet, de laatste Nederlandse ploeg met Europees zilverwerk is nog altijd Feyenoord. Aan de hand van een Pierre van Hooijdonk in bloedvorm wordt in 2002 de UEFA Cup veroverd. Een topprestatie, maar niet zonder slag of stoot.
Want in de allereerste UEFA Cup-ontmoeting staat de ploeg van Bert van Marwijk al op de rand van de afgrond. Gelukkig heeft Feyenoord dat seizoen Van Hooijdonk overgenomen van Benfica, en de Brabander toont tegen SC Freiburg direct zijn waarde.
“Goeie genade”, slikt Evert ten Napel, als Van Hooijdonk vanuit onmogelijke positie de felbegeerde uitgoal binnen krult. Feyenoord stond tot dat moment 2-0 achter, hetgeen na de krappe 1-0 winst in eigen huis uitschakeling zou betekenen. Leonardo Dos Santos neemt een tweede treffer voor zijn rekening, waarmee de achtste finale wordt veiliggesteld. Het zal niet voor het laatst zijn dat Van Hooijdonk zijn team bij de hand neemt.
Artikel verder na advertentie
Artikel verder na advertentie
Want met twee loepzuivere free kicks zet Pi-Air in de achtste finale tegen Glasgow Rangers een achterstand om in een 2-1 voorsprong. Hoewel de Rangers via een strafschop de aansluitingstreffer maken, blijft de 3-2 zege staan. Na de 1-1 in de heenwedstrijd is dat voldoende voor de kwartfinale.
Die kwartfinale wordt een Nederlands onderonsje tegen PSV. De 1-1 in Eindhoven lijkt een prima uitgangspositie voor de ploeg van Bert van Marwijk, maar het wordt in de Kuip bloedstollend spannend. Een geplaatst schot van Mark van Bommel luidt een kwartier voor tijd de definitieve uitschakeling van Feyenoord in.
Maar opnieuw staat Van Hooijdonk op. Ditmaal niet met een vrije trap, maar zijn andere specialiteit: een rake kopbal. Het betekent een verlenging, die uitmondt in strafschoppen. PSV’er Giorgi Gakhokidze mist als enige vanaf 11 meter, waardoor de halve finale binnen is voor de Rotterdammers.
Tegen Internazionale levert Feyenoord misschien wel de beste prestatie van het toernooi, omdat de tegenstander op papier ijzersterk is. Onder andere Ronaldo, Christian Vieri en Clarence Seedorf spelen destijds in Milaan.
Maar de Italianen maken weinig indruk in de heenwedstrijd, die door een eigen goal van Iván Córdoba wordt gewonnen door Feyenoord. In de Kuip staan de Rotterdammers al bij rust met 2-0 voor, al komen de Milanezen terug tot 2-2. Daar stokt de doelpuntenproductie van Inter, waardoor Feyenoord voor het eerst sinds 1974 weer een Europese finale bereikt.
Een beladen finale, omdat een paar dagen daarvoor het Rotterdamse icoon Pim Fortuyn is vermoord. Feyenoord speelt met rouwbanden en brengt een ultiem eerbetoon, door de beker ten koste van Borussia Dortmund te winnen. Zeker niet moeiteloos, want ondanks een 2-0 voorsprong bij rust (twee keer Van Hooijdonk, hoe kan het ook anders) weten de Duitsers nog tweemaal te scoren.
Hoewel het een zenuwslopend laatste halfuur oplevert, komen de Duitsers niet verder dan een 3-2 achterstand. Dan fluit de scheidsrechter af en mag Feyenoord de laatste Europese trofee voor een Nederlandse club in de lucht houden. Hopelijk volgt dit seizoen een nieuwe…