augustus 2017 • Winnaars

Hoe het misging met toptalent Ugur Yildirim, de ‘Turkse Beckham’

Hij was niet eens tevreden met zijn vrije trappen, bekent Ugur Yildirim aan Voetbalzone. Toch is het in 2005 niet Zinedine Zidane, maar de Heerenveen-aanvaller die zich tot wereldkampioen vrije trappen kroont.

“Ik liep teleurgesteld weg, maar in de catacombe begon iedereen mij te feliciteren. Ook Zidane gaf me een hand.” Yilidrim, snel bestempeld als ‘de ‘Turkse Beckham’, kan niet vermoed hebben dat hij op 22-jarige leeftijd het grootste succes van zijn carrière al had behaald.

Want daarna gaat het snel bergafwaarts met de vrije trappenkoning, die een paar maanden later wel voor Oranje speelt. Dat wordt hem in zijn vaderland Turkije niet in dank afgenomen. “Een oefeninterland is niet bindend, maar in Turkije zagen ze mij als een verrader. Maar ik koos bewust voor Nederland, omdat ik het niet zag zitten in de Turkse bondscoach destijds”, vertelt hij aan Voetbalzone.

Toch doet dat niets af aan Yildirim’s wens om in het land van zijn ouders te spelen. De assistkoning van SC Heerenveen is op dat moment goud waard voor goaltjesdieven als Klaas-Jan Huntelaar en Georgios Samaras, en is met zijn indraaiende corners een nachtmerrie voor keepers.

© Pro Shots

Artikel verder na advertentie

Maar een geforceerde overstap naar Gaziantepspor blijkt in 2007 de doodsteek voor zijn carrière. Yildirim verslijt zonder succes drie clubs in Turkije en is zwaar teleurgesteld in de mentaliteit van zijn vaderland.

“Hier in Nederland is beloofd is beloofd. Maar daar, nee, zeker als het om geld gaat dan zijn het net een stel hyena’s”, foetert hij in 2013 bij Voetbalinfo. “Ik stond onder contract bij Gaziantepspor, Sivasspor en Kasimpasa, maar bij al deze clubs gebeurden dingen waar de honden geen brood van lusten. Ik wacht nog steeds op een deel van mijn salaris van laatstgenoemde vereniging.”

Ook in de privésfeer gaat het slecht met Yildirim. De aanvaller scheidt van zijn vrouw, met wie hij twee kinderen heeft. Hij keert in 2010 ontgoocheld terug naar Nederland, om in zijn geboortestad bij AGOVV Apeldoorn te spelen. “Ik voel me Turks, maar ben als Nederlander opgeleid. Dat heb ik ook wel gemerkt toen ik in Turkije ging spelen”, bekent hij later aan Voetbal International.

© Pro Shots

Om wat bij te verdienen opent hij samen met een vriend een restaurant in Deventer, maar het lukt hem niet om zijn loopbaan nieuw leven in te blazen. Na één seizoen in Apeldoorn houdt Yildirim het voor gezien. Hij hangt op 29-jarige leeftijd zijn voetbalschoenen aan de wilgen.

Maar de oud-voetballer is allerminst in zak en as door zijn mislukte carrière. “Ik ben een tijd ongelukkig geweest, ben ook gescheiden toen. Nu ben ik weer helemaal gelukkig”, zegt hij in 2016 tegen Voetbal International. “Ik heb een nieuwe vrouw en heb met haar een kindje. Geluk is het allerbelangrijkste in het leven.”

© Pro Shots

Het laatste dat van Yildirim vernomen is? Ten eerste een opmerkelijk bericht over zijn voormalige restaurant in Deventer, waar jarenlang een kok zou zijn uitgebuit. Onzin, aldus Yildirim in De Stentor. “Ze wilden die man juist helpen.”

Het restaurant heeft hij jaren geleden al van de hand gedaan, en de éénvoudig international hoopt op een nieuwe carrière in het voetbal. Als coach, om precies te zijn. Hij was kort assistent bij hoofdklasser CSV Apeldoorn en werkt nu aan zijn trainersdiploma’s. Ach, als hij alleen al een paar jochies die heerlijke trap kan aanleren is dat mooi meegenomen.